ต้นไม้หน้าฝน

หมากงาช้าง ชื่อ สามัญ : - ชื่อท้องถิ่น : ปีแน ลือดอ ,หมากเขียว, รัก ชื่อ วิทยาศาสตร์ : Nenga pumila (Blume) H. Wendl. var. pachystachya (Blume) Fernando ชื่อ วงศ์ : ARECACEAE ลักษณะ ทาง พฤกษศาสตร์ : ลำ ต้นขนาด 4-6 เซนติเมตร ลำต้นสีขาวนวล มีข้อป ล้องชัดเจน ใบประกอบแบบขนนก  เรียงสลับ  ใบย่อยรูปขอบขนาน สีเหลืองอมเขียว ออกช่อ แบบช่อแยกแขนงใต้โคนกาบใบ ดอกแยกเพศอยู่ร่วมต้น ผลสดแบบมีเนื้อเมล็ดเดียว  ติดผลจำนวนมาก  ทรงกลมรี การ กระจายพันธุ์ : พม่า ไทยพบในป่าดิบชื้นทางภาคใต้ ประโยชน์ :   ปลูกในกระถาง หรือปลูกเป็นไม้ประธานใน สวนหย่อม ริม ศาลา เป็นฉากกั้น ปลูกมุมอาคาร ริมทะเล ลำต้นสีขาวนวล สวยงาม การ ขยายพันธุ์  : ขยายพันธุ์ โดยการใช้เมล็ด      ที่มา : http://agkc.lib.ku.ac.th/plantwebsite/webpage/Palms

พญาไร้ใบ ชื่อสามัญ : Milk bush, Pencil plant, Rubber-hedge Euphorbia ชื่อท้องถิ่น : พญาไร้ใบ ชื่อวิทยาศาสตร์ : Euphorbia tirucalli L. ชื่อวงศ์ : EUPHORBIACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : กิ่งอ่อนสีเขียว แก่แล้วเป็นสีน้ำตาล กิ่งกลม อวบน้ำ ใบเดี่ยว ขนาดเล็กมากจนเหมือนไม่มีใบ ออกตามลำต้น ทำให้เห็นแต่ลำต้นเป็นสีเขียว มียางขาว ดอกออกเป็นช่อกระจุกที่ปลายยอด ดอกสีขาวอมเหลือง มีขน การกระจายพันธุ์ : เขตร้อนของทวีปอเมริกา แอฟริกา มาดากัสการ์ และศรีลังกา ประโยชน์ : ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับ น้ำยางสีขาวมีพิษ จึงใช้ป้องกันและกำจัดแมลงศัตรูพืชได้ การขยายพันธุ์ : ด้วยวิธีการใช้เมล็ดและการตัดชำ             ที่มา : https://th.wikipedia.org/wiki

สลัดไดป่า ชื่อสามัญ : Malayan spurge tree ชื่อท้องถิ่น : สลัดไดป่า ชื่อวิทยาศาสตร์ : Euphorbia antiquorum antiquorum L. ชื่อวงศ์ : EUPHORBIACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : ลำต้นแตกกิ่งก้านมาก ตามต้นและกิ่งเป็นรูปสามเหลี่ยมและสี่เหลี่ยมอวบน้ำ เว้าคอดต่อกัน ผิวเรียบ ขอบสันหรือตามแนวเหลี่ยมเป็นหยักและมีหนามคู่เล็กแหลม ทุกส่วนของต้นมียางสีขาวข้น ออกดอกเป็นช่อสั้น ๆ โดยจะออกตามแนวสันเหนือหนาม ผลแห้ง ลักษณะของผลเป็นรูปทรงกลม ผลมีขนาดเล็กมีพู 3 พู สีน้ำตาลเข้ม การกระจายพันธุ์ : เอเชียเขตร้อน ประโยชน์ : ปลูกเป็นไม้ประดับ การขยายพันธุ์ : ด้วยวิธีการใช้เพาะเมล็ด และการปักชำกิ่ง       ที่มา : สำนักงานหอพรรณไม้

ว่านนาคราช ชื่อสามัญ : Monadenium ชื่อท้องถิ่น : ว่านนาคราช, พญานาคราช , เนระพูสี, นาคราชใบหยาบ ชื่อวิทยาศาสตร์ : Euphorbia ritchiei (P. R. O. Bally) Bruyns. ชื่อวงศ์ : EUPHORBIACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ :   ไม้ฉ่ำน้ำ ลำต้นยาวรูปทรงกระบอก รอบลำต้นมีตาคล้ายรูปขนมเปียกปูน หรือ      หกเหลี่ยม มีหนาม อยู่ตรงกลางตาออกมาพร้อมใบ ลักษณะของใบคล้ายกับใบพายตรงปลายใบแหลม ใบออกจากลำต้นไม่มีก้าน เมื่อโดนแดดจัดใบจะเป็นสีแดง ดอกออกจากลำต้นระหว่างตา กลีบดอกชั้นนอกที่อยู่ การกระจายพันธุ์ : หมู่เกาะในมหาสมุทรแอตแลนติก แอฟริกา เอเชีย ออสเตรเลีย และหมู่เกาะแปซิฟิก ในไทย ประโยชน์ : ในทางแก้พิษที่เกิดจากเขี้ยวไม่ว่าจะถูกงูกัด สัตว์มีพิษกัด หมากัด ให้นำเถานาคราชตำกับเหล้า หรือน้ำซาวข้าวพอกที่ปากแผล จะช่วยระงับการเจ็บปวดได้ การขยายพันธุ์ : ด้วยวิธีการใช้การปักชำ ลำต้น    ที่มา : http://natres.skc.rmuti.ac.th/WAN/data/paya-nak.htm

ลิ้นมังกรสั้น ชื่อสามัญ : - ชื่อท้องถิ่น : ลิ้นมังกรสั้น ชื่อวิทยาศาสตร์ : Dracaenaceae Sansevieria trifasciata Prain cv. Hahnii ชื่ อวงศ์ : DRACAENACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : ไม้พุ่ม 15 – 20 เมตร ใบแคบเรียวเล็ก สีเขา จุดลายแต้ม สีเขียว ตลอดใบ การกระจายพันธุ์ : - ประโยชน์ : นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ การขยายพันธุ์ : ปักชำโดยใช้ส่วนของใบ

ลิ้นมังกรยาว ชื่อสามัญ : Bowstring hemp, Mother-in-law’s tongue, Snake plant ชื่อท้องถิ่น : ลิ้นมังกรยาว, ลิ้นนาคราช, เกตุพระเจ้า, ศรนารายณ์ ชื่อวิทยาศาสตร์ : Sansevieria trifasciata Prain ชื่อวงศ์ : ASPARAGACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : ลำต้นเป็นหัว หรือเหง้าอยู่ในดิน ลำต้นเป็นข้อ ๆ ใบเกิดจากหัวที่โผล่ออกมาพ้นดินเป็นกอ ลักษณะใบยาวปลายแหลม แข็งเป็นมัน ขอบใบเรียบ  ดอกมีสีขาว การกระจายพันธุ์ : แอฟริกาและอินเดีย ประโยชน์ : นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ การขยายพันธุ์ : ด้วยวิธีการใช้ตอนกิ่งหรือปักชำ

พลูป่า  ชื่อสามัญ : phlu pa ชื่อท้องถิ่น : พลูป่า ชื่อวิทยาศาสตร์ : Piper macropiper Pennant ชื่อวงศ์ : PIPERACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์  : ไม้เลื้อย มีข้อและปล้องชัดเจน ที่ข้อมีรากสั้น ๆ ออกรอบข้อ ใบเดี่ยวติดกับ        ลำต้นแบบสลับ ลักษณะของใบแหลมคล้ายใบโพ ผิวใบมัน ดอกออกรวมกันเป็นช่อแน่น การกระจายพันธุ์ : เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประโยชน์ : นิยมนำมาทากับปูนแดงเคี้ยวร่วมกับหมาก(ใช้แทนพลูบ้าน) ใช้ในพิธีมงคลเป็นเครื่องเซ่นไหว้ การขยายพันธุ์  : ขยายพันธุ์โดยการใช้ลำต้น ที่มา : https://th.wikipedia.org/wiki

ปอสองสี ชื่อสามัญ : - ชื่อท้องถิ่น : กะลูแป,ปอท้องขาว , รัก ชื่อวิทยาศาสตร์ : Sterculia gilva Miq. ชื่อวงศ์ : MALVACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : ไม้ต้น สูง  20-30  เมตร ลำต้น เปลาตรง พูพอนแคบ ๆ เปลือกเรียบ ใบรูปรี หลังใบเกลี้ยง มีขนสั้น ๆ ดอกเล็ก  สีขาวครีม เกิดเป็นช่อตามง่ามใบ ผลมักติดเป็นพวงรูปดาว  เฉพาะตอนปลายก้านช่อ  พวงละ  3-5  ผล ผิวเปลือกด้านนอกมีขนสั้น ๆ เมื่อแก่สีแดงและแตกอ้า  มีเมล็ดอยู่ภายใน  1-3  เมล็ด การกระจายพันธุ์ : ป่าพรุและป่าที่ลุ่มต่ำน้ำขังทางภาคใต้ของประเทศไทย มาเลเซีย ประโยชน์ :  เนื้อไม้ใช้ในการก่อสร้างภายในอาคารบ้านเรือน  ทำไม้แบบ  หีบ  และลังใส่ของ การขยายพันธุ์  : ขยายพันธุ์โดยการเมล็ด ที่มา : http://www.dnp.go.th/Pattani_botany

แก้วมังกร ชื่อสามัญ : Dragon fruit,Night blooming Cereus, Strawberry pear ชื่อท้องถิ่น : แก้วมังกร, ว่านเพชรสังฆาต ชื่อวิทยาศาสตร์ : Hylocereus undatus (Haw.) Britton & Rose ชื่อวงศ์ : CACTACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : ไม้เลื้อย มีลำต้นยาวประมาณ 5 เมตร มีรากทั้งในดินและรากอากาศ ดอกสีขาว ขนาดใหญ่กลีบยาวเรียงซ้อนกัน บานตอนกลางคืน ผลทรงกลมรี สีของเปลือกผลเมื่อดิบเป็นสีเขียว เมื่อสุกเป็นมีสีแดงม่วงหรือสีบานเย็น มีกลีบเลี้ยงสีเขียวติดอยู่รอบผล เนื้อผลจะมีสีแดง เมล็ดสีดำเล็กคล้ายๆเม็ดงา การกระจายพันธุ์ : อเมริกากลาง ประโยชน์ : รับประทานเป็นผลไม้สด การขยายพันธุ์ : ด้วยวิธีการปักชำด้วยกิ่งหรือลำต้น           ที่มา : สำนักงานหอพรรณไม้

ยาร่วงพรุ ชื่อสามัญ : Little gooseberry tree ชื่อท้องถิ่น : จ้าม่วง, มะม่วงขี้กระต่าย, รัก ชื่อวิทยาศาสตร์ : Buchanania arborescens (Blume) Blume ชื่อวงศ์ : ANACARDIACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์  :  ไม้ต้น สูง 20-35  เมตร ลำต้นเปลาตรง เปลือกสีเทาถึงสีน้ำตาลเทา เรียบ    มีช่องระบายอากาศเป็นตุ่มเล็ก ๆ หรือแตกสะเก็ด เมื่อมีบาดแผลมียางสีขาวซึมออกมา แล้วเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเข้มหรือเกือบดำในเวลาต่อมา ใบ รูปไข่กลับ ด้านบนเกลี้ยงเป็นมัน ผล ค่อนข้างกลม  ผิวเรียบ สุกสีแดงเข้มถึงเกือบดำ การกระจายพันธุ์ : เอเชีย และอเมริกาใต้ ประโยชน์ :  เนื้อไม้ใช้ในงานก่อสร้าง บ้านเรือน การขยายพันธุ์  : ขยายพันธุ์โดยการเมล็ด ที่มา : www.dnp.go.th/Pattani_botany

นางปรน ชื่อสามัญ : - ชื่อท้องถิ่น : นางชวน โปง ยางเร สังตัง  หลางตาง  หัวสุม ชื่อวิทยาศาสตร์ : Campnosperma  auriculatum   (Bl.) Hook.f. ชื่อวงศ์ : LYTHRACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์  :   ไม้ต้น   สูง  30-35  เมตร  ลำต้นเปลาตรง  มีรากค้ำยันต่ำ ๆ หรือมีพูพอนแคบ ๆ เปลือกสีเทาถึงเทาแกมเหลือง  แตกตื้น ๆ ตามยาวหรือเป็นสะเก็ด แผ่นใบ รูปไข่กลับ  ผิวใบเกลี้ยงทั้งสองด้านปลายใบหยักเว้าลึก  โคนใบสอบแคบเป็นครีบลงไปตามก้านใบโคนครีบแผ่กว้างออกคล้ายติ่งหู ดอก เล็ก  สีเหลืองอ่อน  ออกเป็นช่อแยกแขนงตามง่ามใบใกล้ยอด  ผล  ค่อนข้างกลม สีแดงคล้ำถึงเกือบดำ การกระจายพันธุ์ : พบขึ้นบริเวณใกล้ลำธารหรือที่ลุ่มน้ำขัง  โดยเฉพาะป่าดงดิบทางภาคใต้ ประโยชน์ :  เนื้อไม้ใช้ก่อสร้างภายในอาคารบ้านเรือน การขยายพันธุ์  : ขยายพันธุ์โดยการเมล็ดและกิ่งตอน ที่มา : https://th.wikipedia.org/wiki/ลำแพน

ยี่โถปีนัง ชื่อสามัญ :   Bamboo orchid ชื่อท้องถิ่น : หญ้าจิ้มฟันควาย, เอื้องใบไผ่ ชื่อวิทยาศาสตร์ : Arundina graminifolia (D. Don) Hochr. subsp. Graminifolia ชื่อวงศ์ : ORCHIDACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์  :   มีลักษณะลำต้นเป็นข้อเป็นปล้องคล้ายพืชตระกูลหญ้าหรือไผ่ ใบเรียวแหลม ดอกช่อๆที่ปลายยอดช่อละ ๑ - ๒ ดอก กลีบดอกมีสีขาวปนม่วงอ่อน ปลายดอกมีรูปกรวยโคนเล็กปากดอกบานออก มีสีชมพูอ่อนอมม่วง ลึกเข้าไปในกรวยมีสีเหลืองแซมขาว การกระจายพันธุ์ : ทุ่งหญ้าบนภูเขาหรือไหล่เขาตามพื้นดินที่ค่อนชื้นแฉะ พบได้ทุกภาคของไทย ประโยชน์ :   ไม้ประดับ การขยายพันธุ์  : ขยายพันธุ์โดยการขุดย้ายหน่อ ที่มา : https://th.wikipedia.org/wiki/ยี่โถปีนัง

โสม ชื่อสามัญ : Fame flower, Jewels of Opar, Pink baby’s breath ชื่อท้องถิ่น : โสม, ว่านผักปัง, โสมคน ชื่อวิทยาศาสตร์ : Talinum paniculatum (Jacq.) Gaertn. ชื่อวงศ์ : TALINACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : ไม้ล้มลุก อายุหลายปี มีเหง้าใต้ดิน  ลำต้นฉ่ำน้ำ ใบเรียว เวียนสลับ รูปไข่ ดอกช่อปลายกิ่ง สีชมพู ผลสีแดง เมื่อแก่เปลี่ยนเป็นสีเทา เมล็ดสีดำ จำนวนมาก การกระจายพันธุ์ : พบในป่าเต็งรัง ถิ่นกำเนิดอเมริกาเหนือ ประโยชน์ : ใช้เฉพาะส่วนของรากที่อยู่ลงไปใต้ดิน โสมที่ขุดนำมาใช้ได้นั้นจะมีอายุตั้งแต่ 3 - 6 ปี กระตุ้นระบบภูมิคุ้มกันในร่างกายให้แข็งแรง  ช่วยบรรเทาอาการร้อนวูบวาบในหญิงวัยหมดประจำเดือนหรืออาการวัยทอง การขยายพันธุ์ : ด้วยวิธีการใช้ ลำต้น ปักชำ             ที่มา : http://biodiversity.forest.go.th

หม้อข้าวหม้อแกงลิง ชื่อสามัญ :   Swamp pitcher plant ชื่อท้องถิ่น : หม้อข้าวลิง ชื่อวิทยาศาสตร์ : Nepenthes andamana M. Catal. ชื่อวงศ์ : NEPENTHACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์  :   ไม้เลื้อย ใบเดี่ยวรี ใบเรียงตัวเป็นเกลียว ใบรูปไข่หรือรูปปลายหอก หม้อล่างมีลักษณะยาว ก้นหม้อเป็นกระเปาะ มีเอวช่วง 1 ใน 3 จากก้น ด้านบนทรงกระบอก  ดอกเป็นแบบช่อกระจะ แบบดอกแยกเพศอยู่ต่างต้น การกระจายพันธุ์ : เกาะบอร์เนียว เกาะสุมาตรา ไทย กัมพูชา อินโดจีน จีน หมู่เกาะโมลุกกะ ประโยชน์ :   เถาหรือลำต้นชาวบ้านนิยมไปทำเชือกเพื่อผูกมัดสิ่งของต่างๆ เช่น ผูกเสาทำรั้วบ้าน หรือ ใช้ถักเครื่องจักสาน  หม้อ แช่ข้าวเหนียว หยอดกะทิตามลงไป นำมานึ่งจนสุก การขยายพันธุ์  : ขยายพันธุ์โดยการขุดย้ายหน่อ ที่มา : https://th.wikipedia.org/wiki

ว่านหางจระเข้ ชื่อสามัญ : Aloe ชื่อท้องถิ่น : ว่านหางเข้ ชื่อวิทยาศาสตร์ : Aloe vera var. chinensis. ชื่อวงศ์ : XANTHORRHOEACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : มีใบแหลมคล้ายกับเข็ม เนื้อหนา และเนื้อในมีน้ำเมือกเหนียว ดอกจะมีสีต่างๆกัน เช่น เหลือง ขาว และแดง ขึ้นอยู่กับพันธุ์ของมัน การกระจายพันธุ์ : ชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและบริเวณตอนใต้ของทวีปแอฟริกา เกาะโซโคตร้า (Socotra) ในประเทศเยเมน, ประเทศโซมาเลีย และ ประเทศซูดาน ประโยชน์ : ยางที่อยู่ในว่านหางจระเข้มีสาร Anthraquinone ทีมีฤทธิ์ขับถ่าย การขยายพันธุ์ : ด้วยวิธีการใช้หน่ออ่อนปักชำ           ที่มา : https://th.wikipedia.org/wiki

เขนงนายพราน ชื่อสามัญ :  Swamp pitcher plant ชื่อท้องถิ่น : กระบอกน้ำพราน หม้อแกงค่าง ปูโยะ ชื่อวิทยาศาสตร์ : Nepenthes mirabilis (Lour.) Druce var. mirabilis ชื่อวงศ์ : NEPENTHACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์  :   ไม้เลื้อย ใบเดี่ยวรี ใบเรียงตัวเป็นเกลียว ใบรูปไข่หรือรูปปลายหอก หม้อล่างมีลักษณะยาว ก้นหม้อเป็นกระเปาะ มีเอวช่วง 1 ใน 3 จากก้น ด้านบนทรงกระบอก  ดอกเป็นแบบช่อกระจะ แบบดอกแยกเพศอยู่ต่างต้น การกระจายพันธุ์ : เกาะบอร์เนียว เกาะสุมาตรา ไทย กัมพูชา อินโดจีน จีน หมู่เกาะโมลุกกะ ประโยชน์ :   เถาหรือลำต้นชาวบ้านนิยมไปทำเชือกเพื่อผูกมัดสิ่งของต่างๆ เช่น ผูกเสาทำรั้วบ้าน หรือ ใช้ถักเครื่องจักสาน  หม้อ แช่ข้าวเหนียว หยอดกะทิตามลงไป นำมานึ่งจนสุก การขยายพันธุ์  : ขยายพันธุ์โดยการขุดย้ายหน่อ ที่มา : https://th.wikipedia.org/wiki

ตังหนใบใหญ่ ชื่อสามัญ :  - ชื่อท้องถิ่น : ตังหนลอกอ (ตรัง) ชื่อวิทยาศาสตร์ : Calophyllum soualattri Burm. f. ชื่อวงศ์ : CALOPHYLLACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์  :  ไม้ต้น สูง  25-40  เมตร มีรากค้ำยันสูง  3-5  เมตร ลำต้นเปลาตรง  เปลือกสีน้ำตาลเข้ม  แตกเป็นแผ่นบางยาว ๆ เมื่อมีบาดแผลมียางใส ข้น เหนียว คล้ายน้ำผึ้งซึมออกมาเป็นเม็ดเล็ก ๆ ใบรูปรี ผิวใบเกลี้ยง ปลายใบเว้า โคนใบสอบ ดอกสีขาว ออกเป็นช่อสั้น ๆ ตามง่ามใบ  ผล  รูปไข่ปลายแหลม   การกระจายพันธุ์ : ประเทศไทยพบเฉพาะในป่าพรุทางภาคใต้ ในต่างประเทศพบที่มาเลเซียและอินโดนีเซีย ประโยชน์ : เนื้อไม้ค่อนข้างแข็งและทนทาน  ใช้ก่อสร้างบ้านเรือน  และทำเรือขุดได้ดี การขยายพันธุ์  : ขยายพันธุ์โดยการใช้เมล็ด ที่มา : http://www.dnp.go.th/Pattani_botany

ว่านหางจระเข้ ชื่อสามัญ : Aloe ชื่อท้องถิ่น : ว่านหางเข้ ชื่อวิทยาศาสตร์ : Aloe vera (L.) Burm.f. ชื่อวงศ์ : XANTHORRHOEACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : มีใบแหลมคล้ายกับเข็ม เนื้อหนา และเนื้อในมีน้ำเมือกเหนียว ดอกจะมีสีต่างๆกัน เช่น เหลือง ขาว และแดง ขึ้นอยู่กับพันธุ์ของมัน การกระจายพันธุ์ : ชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและบริเวณตอนใต้ของทวีปแอฟริกา เกาะโซโคตร้า (Socotra) ในประเทศเยเมน, ประเทศโซมาเลีย และ ประเทศซูดาน ประโยชน์ : ยางที่อยู่ในว่านหางจระเข้มีสาร Anthraquinone ที่มีฤทธิ์ขับถ่าย การขยายพันธุ์ : ด้วยวิธีการใช้หน่ออ่อนปักชำ            ที่มา : https://th.wikipedia.org/wiki

เพกาพรุ ชื่อสามัญ :  pheka phru ชื่อท้องถิ่น : เพกาพรุ ชื่อวิทยาศาสตร์ : Radermachera pinnata (Blanco) Seem. ชื่อวงศ์ : BIGNONIACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์  :  ไม้ต้น สูง 10 เมตร ใบประกอบชั้นเดียว มีใบย่อย 2-4 คู่ รูปใบหอก แผ่นใบด้านล่างมีต่อมสีดำกระจายเป็นแนว ช่อดอกออกตามปลายกิ่ง แยกแขนงสั้น ๆ หลอดกลีบเลี้ยงปลายตัด    ดอกรูปทรงกระบอก สีขาวอมชมพู หลอดกลีบดอกยาว โคนคอด กลีบรูปรีกว้าง เกสรเพศผู้มีต่อมขนที่จุดติด ฝักออกเป็นกระจุก รูปแถบ ตรง ห้อยลง เมล็ดรูปแถบ ยาวประมาณ 2 ซม การกระจายพันธุ์ : อินเดีย จีน พม่า ลาว คาบสมุทรมลายู และฟิลิปปินส์ ไทยพบทางภาคเหนือ และภาคใต้ ประโยชน์ : ฝักและยอดรับประทาน การขยายพันธุ์  : ขยายพันธุ์โดยการใช้เมล็ด ที่มา : http://www.dnp.go.th/botany/detail

สะเตียว ชื่อสามัญ : sa tiao ชื่อท้องถิ่น : สะเตียว ชื่อวิทยาศาสตร์ : Madhuca motleyana (de Vriese) J. F. Macbr. ชื่อวงศ์ : SAPOTACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์  :   ไม้ต้น สูง 20-35 เมตร ลำต้นกลม  เปลาตรง เปลือกนอกสีน้ำตาลเทา ใบรูปรี  ปลายใบเป็นติ่งแหลมถึงเรียวแหลม ใบเกลี้ยง ดอก  ออกเป็นกระจุกตามง่ามใบและตามกิ่ง ผลรูปกลมแกมรูปขอบขนาน ปลายแหลม มี  1-2  เมล็ด การกระจายพันธุ์ : พบขึ้นในป่าพรุและในป่าที่ลุ่มน้ำขังทางภาคใต้ของประเทศไทย ประโยชน์ : เนื้อไม้ใช้ก่อสร้างภายในอาคารบ้านเรือนและทำเรือขุด การขยายพันธุ์  : ขยายพันธุ์โดยการใช้เมล็ด ที่มา : http://www.dnp.go.th/Pattani_botany

โป๊ยเซียน ชื่อสามัญ : Christ’s thorn, Crown of thorns ชื่อท้องถิ่น : โป๊ยเซียน  พระเจ้ารอบโลก ชื่อวิทยาศาสตร์ : Euphorbia milii Des Moul. ชื่อวงศ์ : EUPHORBIACEAE ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : ใบยาวรี ปลายใบจะแหลม ออกดอกเป็นกลุ่มๆ แต่ละดอกจะมีกลีบอยู่ตรงข้ามกัน ดอกโป๊ยเซียนมีหลายสี เช่น แดง เหลือง ชมพู ส้ม ขาว เป็นต้น ดอกโป๊ยเซียนจะออกดอกทั้งปี แต่ออกมากในหน้าหนาว และดอกจะทนมาก ลำต้นมีหนามแหลม และแข็งคล้ายกระบองเพชร การกระจายพันธุ์ : จีน ประโยชน์ : นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ เนื่องจากโป๊ยเซียนเป็นพืชมงคล การขยายพันธุ์ : การปักชำ การตอนกิ่ง การเสียบกิ่ง และการเพาะเมล็ด แต่ที่นิยมทำมากและได้ผลดีคือ การปักชำ และการเสียบกิ่ง           ที่มา : https://th.wikipedia.org/wiki